Przejścia

Rutyna może dopaść każdego z nas. Nawet konia. Gdy widzimy, że odpływa on od skupienia i pracy, warto sobie pomóc. Jest takie magiczne ćwiczenie – przejścia.

Czemu warto?

Przede wszystkim koń się nie nudzi. Poprawnie wykonane przejścia  to nie szarpanie  na pysku, ale wymagające zadania. Jeździec  musi się skupić, zadziałać dosiadem. Cała esencja polega na tym, żeby robić to tak, jakbyśmy działali myślą. Wiele osób twierdzi, że zatrzymać konia to banalna sprawa. Co mądrzejszy rumak bardzo szybko rozprawi się z tak głupim podejściem. Często za szarpnięcie koń odegra się pognaniem do przodu. Ma ktoś ochotę walczyć z 600/700kg? Nie sądzę. Odpowiednie zredukowanie chodu to sygnał dosiadem, zaciśnięcie mięśni, delikatne i impulsywne wstrzymywanie na wodzy przez stanowczą półparadkę. Banalne? Nie sądzę. Kolejnym sukcesem musi być pozostanie konia w danym chodzie nawet po rozluźnieniu wodzy. Dzięki temu całemu  procesowi, rumak zaczyna myśleć. Oczekuje naszego kolejnego kroku, jest czujny i słucha. Zaczyna się z nami bawić – żeby poznać, co planujemy. Wyostrza zmysły, a przy okazji rozluźnia się. Nie obawia się ataku, bo nasze ruchy są płynne i przemyślane. Zaczynamy współgrać, czy nie o to chodzi?

Jak je wykonywać?

Pierwsza zasada – przejścia to nie tylko zatrzymania! Po rozprężeniu konia w stępie i kłusie, mamy duże pole do manewru. Zaczynamy od zmian stęp – kłus. Dzięki  temu rumak budzi się  do życia i zaczyna iść bardziej sprężyście. Słucha sygnałów, żeby  jak najszybciej  nadążyć za naszymi poleceniami. Potem dokładamy przejście do stój po przejściu kilku kroków stępa. Ważne jest, aby koń nie szedł do przodu po odpuszczeniu ręki. Zatrzymania wykonujemy z dosiadu! Oczywiście nigdy nie robimy godziny  treningu  z przejściami, bo koń też  się w końcu  znudzi. Warto wplatać je partiami. Po rozgalopowaniu towarzysza, otwiera nam się  nowa opcja – przejścia  z wyższego chodu. Bardzo ważna informacja – jest to wyższa szkoła  jazdy, więc nie wszyscy mogą od razu wprowadzić  je do treningów. Wymagają one przygotowania konia w łatwiejszych  przejściach  i ćwiczeniach, żeby nie ucierpiały przy tym stawy oraz ścięgna rumaka. Jeśli jednak jesteśmy gotowi, to mamy duże  pole manewru. Można  wykonywać  przejścia  stęp -galop lub nawet stój – galop. Oczywiście wymaga  to odpowiednich  umiejętności.